Το «ΑΡΧΕΙΟ ΕΛΛΗΝΙΚΩΝ ΓΡΑΜΜΑΤΩΝ "ΓΕΩΡΓΙΟΣ ΛΕΒΙΘΟΠΟΥΛΟΣ"» είναι ο καρπός μιας μεγάλης προσπάθειας, ενός ωραίου αγώνα, που διαρκεί τέσσερις γενιές, από τον προπάππου στον δισεγγονό! Στις αρχές του περασμένου αιώνα, αρχίζει το ταξίδι ή καλύτερα, η οδύσσεια ενός ονείρου, σε καιρούς δύσκολους, που συντάραξαν την Ελλάδα και τον κόσμο. Το Αρχείο Λεβιθόπουλου, αποτολμά τα πρώτα μικρά βήματα μιας μακράς και πολυτάραχης διαδρομής, στην σκιά του Α’ Παγκοσμίου Πολέμου, στη δύνη του μεγάλου εθνικού διχασμού, μέσα στις δάφνες των νικηφόρων μας πολέμων αλλά και στα συντρίμμια της Μικρασιατικής τραγωδίας. Εκείνες τις εποχές, μπήκε, μάλλον, τυχαία, ο θεμέλιος λίθος του Αρχείου καθώς συγκεντρώθηκε ατάκτως το πρώτο υλικό --που τότε ήταν επίκαιρο-- αφού κατέγραφε και αποτύπωνε τις κοινωνικές και πολιτικές ζυμώσεις της καθημερινότητας του 1900. Ωστόσο, δεν προοιωνιζόταν το όραμα για την δημιουργία ενός Ιστορικού Αρχείου. Ουσιαστικά, το Αρχείο αποκτά οντότητα, με την έναρξη του Β’ Παγκοσμίου Πολέμου, από τον Γεώργιο Λεβιθόπουλο (1922-1998). Κυρίως, όμως, η πλούσια δημοσιογραφική δράση του στον παράνομο Αντιστασιακό Τύπο της κατοχής – για την οποία τιμήθηκε αργότερα από τις δημοσιογραφικές ενώσεις – εμπλούτισε το Αρχείο με στοιχεία μεγάλης ιστορικής αξίας. Οι πολιτικές θύελλες που ακολούθησαν, ο εμφύλιος, οι έντονες πολιτικές-κοινωνικές συγκρούσεις, ο φανατισμός, η στρατιωτική δικτατορία του 1967, όπως ήταν φυσικό, δεν ευνόησαν την ανάπτυξη του Αρχείου. Αντιθέτως, μια εκτεταμένη καταστροφή του μεγαλύτερου μέρους του ‘’χρεώνεται’’ σε αυτές ακριβώς τις σκοτεινές εποχές και τα μεγάλα αδιέξοδά τους. Το Αρχείο Λεβιθόπουλου, κυριολεκτικά αναγεννιέται, το 1978, στα χέρια του Δήμου Λεβιθόπουλου (1959- ) όχι μόνον ως ιστορικό αλλά και ως λογοτεχνικό πλέον, λαμβάνοντας άλλη μορφή, σημασία και έκταση. Από τότε, οι εποχές στάθηκαν, όχι απλώς, ευνοϊκές αλλά και ιδιαιτέρως γενναιόδωρες στο δύσκολο αγώνα της συγκρότησης του Αρχείου, ένας αγώνας που συνίσταται στη ΔΙΑΣΩΣΗ, ΔΙΑΦΥΛΑΞΗ και ΔΑΔΟΣΗ ιστορικών στοιχείων που γράφουν την αληθινή σύγχρονη Ελληνική ιστορία. Έως σήμερα πάμπολλες υπήρξαν οι μεγάλες στιγμές στην πορεία του Αρχείου, στο οποίο δόθηκε το όνομα του εμπνευστή του και διακεκριμένου αγωνιστή της Εθνικής Αντίστασης ‘’ΓΕΩΡΓΙΟΣ ΛΕΒΙΘΟΠΟΥΛΟΣ’’. Αξίζει να σημειώσουμε μερικά από τα ορόσημα αυτά:

• Το 1981 στο Αρχείο, απονεμήθηκε η τιμητική διάκριση του Βραβείου Ειρήνης ΙΠΕΚΤΣΙ, «για την συλλεκτική εργασία ‘’Από το Αρχείο ενός Ρεπόρτερ’’ και για την συνολική προσφορά στην υπόθεση της ελληνοτουρκικής προσέγγισης» (ΝΕΑ, ΒΗΜΑ, ΒΡΑΔΥΝΗ, ΕΛΕΥΘΕΡΟΤΥΠΙΑ, ΕΘΝΟΣ, ΚΑΘΗΜΕΡΙΝΗ κ.α.). Το βραβείο επιστράφηκε μετά από 40 χρόνια στις 9 Μαρτίου 2020 με αφορμή την κλιμακούμενη ακραία προκλητικότητα της Τουρκίας (Γεγονόταν Έβρου). Περισσότερα εδώ
• Το 1986 ο Μίμης Τραϊφόρος παραχώρησε ευγενώς στο Αρχείο Λεβιθόπουλου, το προσωπικό του Αρχείο καθώς και μέρος του Αρχείου της συντρόφου του στην ζωή και στο θέατρο, τραγουδίστριας της Νίκης, αλησμόνητης Σοφίας Βέμπο.
• Tο « Αρχείο Ελληνικών Γραμμάτων ‘’Γεώργιος Λεβιθόπουλος’’, ανηύρε, διέσωσε και παρέδωσε αφιλοκερδώς, στους αρμοδίους, μεγάλης ποσότητας και ανυπολόγιστης λογοτεχνικής αξίας, αρχειακό υλικό του μεγάλου Έλληνα, οικουμενικού συγγραφέα, Νίκου Καζαντζάκη καθώς και της συντρόφου του Ελένης Καζαντζάκη (βλέπετε και σχετική ανακοίνωση στην ιστοσελίδα των εκδόσεων Καζαντζάκη.
• Εξέχουσα θέση στο Αρχείο, κατέχουν οι προσωπικές μαρτυρίες, οι συνεντεύξεις και η προσωπική αλληλογραφία, δεκάδων προσωπικοτήτων της πολιτικής και στρατιωτικής ζωής της χώρας αλλά και του πολιτισμού. Πρόκειται για δηλώσεις ή και εκμυστηρεύσεις ακόμη, ανθρώπων που έβαλαν ανάγλυφη την σφραγίδα τους στην σύγχρονη ιστορία μας, ενσαρκώνοντας πρωταγωνιστικό ρόλο (διατελέσαντες πρόεδροι Δημοκρατίας, πρωθυπουργοί, υπουργοί, κτλ. όπως: Μιχαήλ Στασινόπουλος, Κων. Στεφανόπουλος, Παναγιώτης Κανελλόπουλος, Ανδρέας Παπανδρέου, Κων. Μητσοτάκης, Ξενοφών Ζολώτας, Ιωάννης Πεζμαζόγλου, Γεώργιος Μαύρος, Μιλτιάδης Έβερτ, Ιωάννης Βαρβιτσιώτης, Βιργινία Τσουδερού, Μελίνα Μερκούρη και δεκάδες άλλοι.
• Ξεχωριστή θέση κατέχει στο Αρχείο και η δεκαετής καυτή – αποκαλυπτική αλληλογραφία του πρωτεργάτη της δικτατορίας του 1967, Στυλιανού Παττακού με το Δήμο Λεβιθόπουλο. Εξίσου σημαίνουσα είναι και η αλληλογραφία με τους στρατηγούς Ιωάννη Αντωνακέα (Εμφύλιος), Δημήτριο Μπίκο (Κυπριακό), Βασίλειο Λευκαδίτη και Γεώργιο Τζουβαλά (Πολυτεχνείο και γεγονότα της επταετίας 67-74) καθώς και με τον πτέραρχο, πρώην αρχηγού της Πολεμικής Αεροπορίας, Αλέξανδρο Παπανικολάου (Κύπρος 1974 κ.α.), οι οποίοι βοήθησαν ενεργά στην ιστορική έρευνα του Αρχείου.
• Το «Αρχείο Ελληνικών Γραμμάτων ‘’Γεώργιος Λεβιθόπουλος’’» πρωτοστάτησε, κατά καιρούς, σε ‘’εκτός δημοσιότητος’’, συναντήσεις προσώπων που διαδραμάτισαν κύριο ρόλο στην ιστορία των πρόσφατων δεκαετιών, προκειμένου να δοθούν μεταξύ τους αμοιβαίες εξηγήσεις και να φωτιστούν σκοτεινά σημεία επί των... έργων και των ημερών τους -- βλέπετε σχετικό άρθρο ‘’ένα προσκήνιο πίσω από τα παρασκήνια’’--.
• Πολλές προσωπικότητες του πολιτικού, του πνευματικού, επιστημονικού καθώς και του ευρύτερου πολιτισμικού χώρου, παραχώρησαν προς το Αρχείο μας πολύτιμο υλικό προκειμένου να εξασφαλίσουν την σίγουρη διατήρηση και την μέγιστη αξιοποίησή του.
• Επίσης και απλοί πολίτες έχουν τιμήσει το Αρχείο με τη μεγάλη τους εμπιστοσύνη, παραχωρώντας ευγενώς ντοκουμέντα μοναδικής ιστορικής αξίας.
• Κορυφαία πρόσωπα της ελληνικής ζωής έχουν εκφραστεί με τα πλέον κολακευτικά λόγια για το Αρχείο και την αφιλοκερδή, ανιδιοτελή προσφορά του.
• Ενδεικτικά αναφέρουμε οτι στο μακροσκελές μήνυμά του, ο αείμνηστος μεγάλος Κύπριος ηγέτης αναφέρει μεταξύ άλλων: <<ΔΗΛΩΣΗ ΤΟΥ ΤΕΩΣ ΠΡΟΕΔΡΟΥ ΤΗΣ ΚΥΠΡΙΑΚΗΣ ΔΗΜΟΚΡΑΤΙΑΣ ΚΥΡΙΟΥ ΓΛΑΥΚΟΥ ΚΛΗΡΙΔΗ ΠΡΟΣ ΤΟ «ΑΡΧΕΙΟ ΕΛΛΗΝΙΚΩΝ ΓΡΑΜΜΑΤΩΝ "ΓΕΩΡΓΙΟΣ ΛΕΒΙΘΟΠΟΥΛΟΣ"> >. <<Συγγράμματα που συμβάλλουν στην καταγραφή της ιστορίας και στον προβληματισμό για σύγχρονα εθνικά θέματα του Ελληνισμού, είναι σημαντικά και επιβάλλεται να γίνονται αντικείμενο μελέτης, ιδιαίτερα από τους πολιτικούς και τους διαμορφωτές της κοινής γνώμης> >. Και η μακρά αυτή δήλωση του Γλαύκου Κληρίδη καταλήγει με το μήνυμα- συναγερμό: <<Ο Ελληνισμός δεν έχει άλλα περιθώρια λαθών> >.
• Ο Γεώργιος Αλέξανδρος Μαγκάκης γράφει: «Το Αρχείο Ελληνικών Γραμμάτων ‘’Γεώργιος Λεβιθόπουλος’’», δεν χωράει καμία αμφιβολία ότι είναι το αποτέλεσμα μιας πολύχρονης, κοπιώδους αναζήτησης. Είναι η επιβράβευση ενός σκληρού αγώνα. Είναι ο νικηφόρος τερματισμός μιας μεγάλης ανηφορικής πορείας. Για τούτο ο εμπνευστής και δημιουργός του, πρέπει να είναι υπερήφανος.
• Ο διακεκριμένος Έλληνας κοινωνιολόγος, καθηγητής Βασίλης Φίλιας (τέως πρύτανης Παντείου Πανεπιστημίου) εκπόνησε μια πρωτότυπη μελέτη για την ‘’αναγκαιότητα και σπουδαιότητα των Αρχείων’’ με αφορμή το «Αρχείο Ελληνικών Γραμμάτων ‘’Γεώργιος Λεβιθόπουλος’’» και την συμβολή του στην ύπαρξη ιστορικής μνήμης ως προϋπόθεση της ιστορικής συνείδησης. Στην μελέτη αυτή, που αποτελεί και τον πρόλογο του κορυφαίου επιστήμονα – συγγραφέα στο υπό έκδοση ιστορικό λεύκωμα του Αρχείου μας, αναφέρονται μεταξύ άλλων: <<Το Αρχείο Δήμου και Γιώργου Λεβιθόπουλου συντίθεται από γραπτές μαρτυρίες και ντοκουμέντα από σοβαρής έως μεγάλης ιστορικής σημασίας. Καλύπτει περιόδους της Ελληνικής πολιτικό-κοινωνικής ζωής, εξαιρετικά σκοτεινές και δύσβατες λόγω των αντικρουόμενων συμφερόντων. Για τον Δήμο Λεβιθόπουλο η συγκρότηση του Αρχείου, αποτελεί πάθος. Ασφαλώς, συνέχεια της πρακτικής του πατέρα του, Γεώργιου Λεβιθόπουλου, ο οποίος είχε συγκεντρώσει Αρχείο του μεσοπολέμου, της Κατοχής και του Εμφυλίου. Το Αρχείο Λεβιθόπουλου δεν παρεμβαίνει στο υλικό του, ούτε καν ταξινομικά. Το παραδίδει στον ερευνητή αυτούσιο, για να βγάλει τα συμπεράσματά του. Δεν επηρεάζει τον ερευνητή, από καμία άποψη ούτε καν με προφορικά σχόλια>>.
• Με τα πλέον κολακευτικά λόγια έχουν εκφραστεί για το «Αρχείο Ελληνικών Γραμμάτων ‘’Γεώργιος Λεβιθόπουλος’’», κορυφαίες προσωπικότητες των Γραμμάτων και της Τέχνης, όπως ο καθηγητής-ακαδημαϊκός Ευάγγελος Μουτσόπουλος, οι ακαδημαϊκοί Γεώργιος Βλάχος, Μενέλαος Παλλάντιος, οι συγγραφείς Αντώνης Σαμαράκης, Διδώ Σωτηρίου, Δημήτρης Ψαθάς οι εικαστικοί Νικόλας Χατζηκυριάκος Γκίκας, Αλέκος Φασιανός, Δημήτρης Μυταράς, οι ηθοποιοί Αλέκος Αλεξανδράκης, Άννα Συνοδινού, Λυκούργος Καλλέργης κ.ά.
• Έντονη είναι και η παρουσία της (χρυσής εποχής) του ελληνικού κινηματογράφου και του σύγχρονου θεάτρου στο Αρχείο, ακόμη και της οπερέτας και του μελοδράματος, χάριν στην στενή συνεργασία του Δήμου Λεβιθόπουλου με τον Αλέκο Σακελλάριο με τον οποίο αποτέλεσαν συγγραφικό δίδυμο για δέκα και πλέον βιβλία (1980-1991).
• Και τα ΜΜΕ, οι μεγαλύτερες εφημερίδες της Αθήνας και της Κύπρου καθώς και ο ηλεκτρονικός τύπος, έχουν κάνει πολλά αφιερώματα για διάφορα ιστορικά θέματα σε συνεργασία με το Αρχείο, το οποίο αξιολογούν χαρακτηριστικά με τα εξής λόγια: «ΕΘΝΟΣ της Κυριακής» 18 Απριλίου 2010. <<Στο Αρχείο, στο οποίο έχει δώσει το όνομα του πατέρα του «Αρχείο Ελληνικών Γραμμάτων ‘’Γεώργιος Λεβιθόπουλος’’», ο Δήμος Λεβιθόπουλος έχει συλλέξει εκατοντάδες συγκλονιστικά ντοκουμέντα που μας άφησαν άφωνους, ικανά να ανατρέψουν πολλά γνωστά κεφάλαια της σύγχρονης ιστορίας. Από το Κίνημα του 1935 έως και το ερμαφρόδιτο 1974> >. «ΜΕGA»: <<Το Αρχείο Λεβιθόπουλου διασώζει την Ελληνική Ιστορία> > (28/10/2015, Εκπομπή «Κοινωνία Ώρα MEGA»).

Πολλά βραβεία, έπαινοι, τιμητικές διακρίσεις και πλακέτες από Δήμους, Ιδρύματα, Οργανισμούς, Συλλόγους κ.α. κοσμούν το Αρχείο και κάνουν τους ανθρώπους που εργάζονται γι αυτό πολύ υπερήφανους, δίνοντάς τους δύναμη να συνεχίζουν, αφού η ηθική αμοιβή είναι η μόνη αμοιβή τους.



ΑΡΧΕΣ ΚΑΙ ΣΤΟΧΟΙ
Το «Αρχείο Ελληνικών Γραμμάτων ‘’Γεώργιος Λεβιθόπουλος’’», δεν διεκδικεί, δεν αποβλέπει, δεν εξαργυρώνει, σε οικονομικά, πολιτικά ή άλλα οφέλη. Οι κατευθύνσεις είναι σαφείς και απαράβατες! Το Αρχείο έχει ως μοναδικό στόχο να αποτελέσει ένα μεγάλο Ταμείο Ιστορικών Ντοκουμέντων, μια Τράπεζα Ιστορικών Στοιχείων, δηλαδή μία πηγή αληθινής ιστορίας, όπου ο απλός μελετητής αλλά και ο πιο απαιτητικός ιστορικός ερευνητής μπορεί να καταφεύγει με ασφάλεια και σιγουριά, για να βρει τα στοιχεία εκείνα που θα τον οδηγήσουν στην καθαρή και ανόθευτη, δίχως προσμίξεις, γνώση της ιστορίας. Εν ολίγοις, δεν ιστοριογραφούμε, δεν συγγράφουμε εμείς την ιστορία, εμπνεόμενοι από την ιερή μούσα της, Κλειώ. Το δύσκολο έργο του Αρχείου είναι ένα και συγκεκριμένο: ο εντοπισμός-ανεύρεση, η διάσωση στοιχείων-ντοκουμέντων από την καταστροφή. Στην συνέχεια, η ταυτοποίηση και αξιολόγηση, η έρευνα, η συντήρηση, η διατήρηση, η διαφύλαξη και τέλος η ανάδειξη δηλαδή η διάδοση αποτελούν την πλήρη διαδρομή που ακολουθεί το Αρχείο μας. Δίδεται ιδιαίτερη έμφαση στη ΔΙΑΔΟΣΗ των ιστορικών αυτών ντοκουμέντων, με δημοσιεύσεις, εκδόσεις, εκθέσεις για να γίνουν όλα κτήμα του ελληνικού λαού στον οποίο αποκλειστικώς και μόνο ανήκουν. Αυτό είναι το Αρχείο και αυτή είναι η αποστολή του! Ιδιαιτέρως στην εποχή μας, που κυριαρχεί το ‘’χωνευτήρι’’ του διαδικτύου, τέτοιου είδους Ταμεία Ιστορικών Ντοκουμέντων, αποκτούν πρωτεύοντα ρόλο. Φυσικά, δεν καταργούν τους ιστοριογράφους, δεν υποκαθιστούν τους ιστορικούς, αντιθέτως, τους βοηθούν, να αποκλίνουν όσο γίνεται λιγότερο, από την μία και μόνη ιστορική αλήθεια, παρέχοντάς τους πληθώρα στοιχείων, ιδιαιτέρως διαφωτιστικών. Τα Αρχεία είναι ιχνηλάτες της ιστορίας και τροφοδοτούν συνεχώς τους μελετητές ιστορικούς, με ντοκουμέντα ώστε να περιορίζεται –κατά το μέγιστο δυνατόν— ή να εξαλείφεται, στην καλύτερη περίπτωση η αυθαίρετη διατύπωση ευφάνταστων ‘’ιστορικών σεναρίων’’ για τα οποία η προ-ηλεκτρονική εποχή ήταν πολύ γόνιμη σε ‘’εμπνεύσεις’’… Με λίγα λόγια, μπορεί σήμερα στο διαδίκτυο να δεχόμαστε ‘’καταιγισμό πληροφοριών’’ από τις οποίες δεν λείπουν ούτε τα πιο αλλόκοτα ψεύδη. Όμως ταυτοχρόνως, δίδεται ένα μεγάλο βήμα στην αλήθεια, καθώς ανοίγονται δρόμοι στα αδιάσειστα στοιχεία-ντοκουμέντα να λάμψουν και υπό το φώς τους να καταρρεύσουν κάθε λογής αληθοφανείς θεωρίες. Τα ιδιωτικά Αρχεία έχουν πλέον τον κύριο λόγο. Αρκεί να μην είναι ιδιωτική και αποκλειστική η χρήση τους.

ΕΞΩΣΤΡΕΦΕΙΑ
Ιδιωτικά Ιστορικά Αρχεία στη Ελλάδα υπάρχουν αρκετά. Επειδή δεν έχουν γίνει επίσημες καταγραφές, μπορούμε να πούμε, μόνο με πρόχειρους υπολογισμούς, ότι τα πιο υπολογίσιμα εξ αυτών ανέρχονται στα σαράντα. Δεν έχει όμως κανένα νόημα, οι κάτοχοι τους να τα μοιράζονται με το σαράκι και το σκοτάδι… Τα απόρρητα έγγραφα, επιστολές ιστορικής σημασίας, στρατιωτικές διαταγές, χάρτες της μάχης --κάποιοι φέροντας κηλίδες αίματος-- δεν ανήκουν σε κανέναν συλλέκτη ή μελετητή όσο σημαντικός και αν είναι αυτός. Δεν πρέπει να νιώθουμε ως ιδιοκτήτες. Εμείς είμαστε άμισθοι διαχειριστές και φύλακες και πρώτα απ’ όλα διασώστες όλου αυτού του υλικού. Και αυτός ο ρόλος δεν είναι καθόλου μικρός. Είναι πολύ μεγάλος, ιδιαίτερα τιμητικός και γι’ αυτό πρέπει να μας αρκεί.

ΟΙ ΕΚΘΕΣΕΙΣ
Μέσα σε αυτό το πνεύμα το «Αρχείο Ελληνικών Γραμμάτων ‘’Γεώργιος Λεβιθόπουλος’’» πραγματοποιεί εκθέσεις, εκδόσεις, δημοσιεύσεις, εκπομπές φέρνοντας κοντά στον έλληνα πολίτη την ιστορία του. Παρουσιάζει μια σειρά από δεκαοκτώ διαφορετικές εκθέσεις σε Δήμους, εκπαιδευτικά ιδρύματα, κρατικούς οργανισμούς, συλλόγους, πολιτιστικούς φορείς κ.ά., ΑΦΙΛΟΚΕΡΔΩΣ. Κάθε έκθεση περιλαμβάνει, τουλάχιστον, 150 έως 200 εκθέματα μείζονος ιστορικής σημασίας. Πάρα πολλά σχολεία και χιλιάδες πολίτες έχουν επισκεφθεί τις εκθέσεις του Αρχείου.
Τα θέματα των εκθέσεων είναι τα εξής:

• 1821. ΕΙΚΟΣΙΕΝΑΣ ΘΗΣΑΥΡΟΙ ΓΙΑ ΤΟ 21.
• 1821. ΕΛΛΗΝΩΝ ΠΑΛΙΓΓΕΝΕΣΙΑ!
• 1940. «ΕΔΩ ΕΛΕΥΘΕΡΑΙ ΑΚΟΜΗ ΑΘΗΝΑΙ» (Ντοκουμέντα της εποχής του πολέμου, Τύπος, προκηρύξεις, αντικείμενα κ.α.).
• 1940. ΛΟΓΧΗ ΚΑΙ ΠΕΝΑ (Πολεμικός Τύπος. «Ο τύπος της Νίκης - η Νίκη του Τύπου». Αφιέρωμα στους ηρωικούς πολεμικούς ανταποκριτές).
• 1940. ΜΕ ΤΗΣ ΔΟΞΗΣ ΤΑ ΚΛΑΔΙΑ (Αυθεντικές εφημερίδες της εποχής, αλληλογραφία στρατιωτών από το μέτωπο, ντοκουμέντα).
• 1941-1944. ΣΚΛΑΒΩΜΕΝΟΙ ΝΙΚΗΤΕΣ -- ΜΕΛΑΝΙ ΚΑΙ ΑΙΜΑ (Ντοκουμέντα της κατοχής και παράνομος αντιστασιακός τύπος όλων των πολιτικών τάσεων της εποχής).
• 1940. ΠΑΙΔΙΑ ΤΗΣ ΕΛΛΑΔΟΣ ΠΑΙΔΙΑ (Το συγκλονιστικό προσωπικό Αρχείο του στιχουργού, του τραγουδιού που έγινε παιάνας «Παιδιά της Ελλάδος Παιδιά», Μίμη Τραϊφόρου και της συντρόφου του στη ζωή και στο θέατρο, ανεπανάληπτης Σοφίας Βέμπο, της τραγουδίστριας της νίκης).
• 1944. ΧΑΙΡΕ Ω ΧΑΙΡΕ ΕΛΕΥΘΕΡΙΑ. (Η απελευθέρωση της Ελλάδας, μέσα από φωτογραφικά ντοκουμέντα, έγγραφα και εφημερίδες της εποχής).
• Β’ ΠΑΓΚΟΣΜΙΟΣ ΠΟΛΕΜΟΣ: ΟΔΟΙΠΟΡΙΚΟ ΣΤΟ ΑΟΥΣΒΙΤΣ -- ΜΕΣΑ ΑΠΟ ΤΑ ΜΑΤΙΑ ΕΝΟΣ ΠΑΙΔΙΟΥ. (Φωτογραφικό οδοιπορικό στα στρατόπεδα Άουσβιτς – Μπίρκενάου, από τον 16χρονο Γιώργο Λεβιθόπουλο τον Δεκέμβριο του 2015).
• 1950-1966. ΣΤΗΝ ΔΥΝΗ ΤΩΝ ΚΑΙΡΩΝ (πολιτικές αντιπαραθέσεις, κοινωνικός αναβρασμός, ξενιτιά, εξορίες, πολιτικές θύελλες, ντοκουμέντα από όλες τις πλευρές).
• ΕΔΩ ΠΟΛΥΤΕΧΝΕΙΟ. (Ντοκουμέντα από όλες τις πολιτικές παρατάξεις που πήραν μέρος στην εξέγερση).
• ΣΟΦΙΑ ΒΕΜΠΟ - ΜΙΜΗΣ ΤΡΑΪΦΟΡΟΣ: Σ’ ΑΓΑΠΩ ΚΑΙ Μ’ ΑΡΕΣΕΙ Η ΖΩΗ. (Το προσωπικό αρχείο και των δύο μεγάλων καλλιτεχνών. Ένα υπέροχο ταξίδι στην πολυτάραχη ζωή τους και τα αθάνατα ερωτικά τραγούδια τους -- εκτός από τα πατριωτικά του 1940 που αποτελούν άλλη εκθεσιακή ενότητα).
• 1922. ΣΜΥΡΝΗ ΜΟΥ, ΜΑΝΑ ΠΡΩΤΗ ΜΟΥ. (Μια μοναδική, σπάνια έκθεση. Συγκλονιστικά ντοκουμέντα, απόρρητα έγγραφα, αντικατασκοπεία, επιστολές, φωτογραφικό υλικό από την εκστρατεία στην Μικρά Ασία, την καταστροφή, την προσφυγιά).
• Η ΒΙΒΛΙΟΘΗΚΗ ΤΗΣ ΣΜΥΡΝΗΣ (‘Ένας θησαυρός από σπάνια βιβλία που έχουν εκδοθεί στη Σμύρνη από το 1700 έως και το 1922 και δείχνει πώς η αρχόντισσα της Ιωνίας ήταν φάρος πολιτισμού για Ανατολή και Δύση).
• ΜΙΚΡΑ ΑΣΙΑ – ΕΙΚΟΝΕΣ ΑΠΟ ΜΙΑ ΑΛΛΗ ΕΛΛΑΔΑ. (Πρωτότυπα ιστορικά ντοκουμέντα εκείνης της εποχής).
• ΙΩΝΙΑ ΠΑΤΡΙΔΑ ΑΙΩΝΙΑ. (Θρίαμβος, προδοσία, καταστροφή).
• Η ΙΣΤΟΡΙΑ ΜΙΑΣ ΣΤΙΓΜΗΣ. (Γεγονότα που συντάραξαν την Ελλάδα και τον κόσμο, μέσα από τις αυθεντικές εφημερίδες της εποχής).

Αυτές οι δεκαεπτά θεματικές ενότητες, είναι, μέχρι στιγμής, έτοιμες σε ειδικά ‘’ταμπλό’’ και προθήκες και παρουσιάζονται όπου, όποτε και από οποιονδήποτε φορέα ζητηθεί. Με εντατικούς ρυθμούς ετοιμάζετα έκθεση με σπάνιες Θεατρικές και Ενδυματολογικές Μακέτες, ενώ είναι σχεδόν άρτια προς παρουσίαση μεγάλη έκθεση παλαιών, σπάνιων βιβλίων και χειρογράφων <<Από τον Γκούντεμπεργκ στο ‘’Google’’>>. Επίσης άλλες ιστορικές περίοδοι -- ορόσημα της Ελλάδας, είναι στα άμεσα σχέδια να αποτελέσουν ανεξάρτητες εκθεσιακές ενότητες.
Η ΝΕΑ ΓΕΝΙΑ –ΝΕΕΣ ΠΡΟΟΠΤΙΚΕΣ—ΝΕΑ ΟΡΑΜΑΤΑ
Το «Αρχείο Ελληνικών Γραμμάτων ‘’Γεώργιος Λεβιθόπουλος’’» το 2016 περιήλθε και οριστικά στον Γεώργιο Λεβιθόπουλο (εγγονό) στους στιβαρούς νεανικούς ώμους του οποίου θα διανύσει τις νέες εποχές. ΠΟΛΙΤΙΚΗ ΤΑΥΤΟΤΗΤΑ Επειδή, ποτέ δεν λείπουν εκείνοι οι οποίοι, για τον δικό τους λόγο διερωτώνται «που ανήκει πολιτικά το Αρχείο» οφείλουμε να τονίσουμε με κάθε έμφαση, ρητά και κατηγορηματικά, ότι το «Αρχείο Ελληνικών Γραμμάτων ‘’Γεώργιος Λεβιθόπουλος’’» ανήκει αποκλειστικά και μόνον σε κάθε έλληνα που θέλει να γνωρίσει την ιστορία του. Οποιοδήποτε αυθεντικό στοιχείο, κάθε ιστορικό ντοκουμέντο, το αποκτά, το διαφυλάσσει και το διαδίδει με την ίδια λαχτάρα, ανεξαρτήτως από ποιόν πολιτικό χώρο προέρχεται και ποιόν ευνοεί ή δεν ευνοεί ιστορικά. Το Αρχείο δεν έχει καμία απολύτως, πολιτική ταυτότητα και αυτό αποτελεί την μόνη και απαρέγκλιτη «πολιτική» του. Η πολιτική κρίνεται από την ιστορία και όχι η ιστορία από την πολιτική!