Ένα 13χρονο παιδί είχε... καταταγεί ανάμεσα στους Έλληνες στρατιώτες που έφευγαν να πολεμήσουν τους Ιταλούς του Ντούτσε στο μέτωπο.

Ο πιτσιρίκος με το όνομα Αναστάσιος Χαραλαμπόπουλος μπήκε κρυφά στο βαγόνι με τις αποσκευές των επιστρατευμένων και έφτασε ως... λαθρεπιβάτης στα ελληνοαλβανικά σύνορα. Και μπορεί να μην πολέμησε -το όπλο θα ήταν άλλωστε πιο μεγάλο από το μπόι του-, βοήθησε ωστόσο τον ελληνικό στρατό όσο και όπως μπορούσε...

Είναι μία πτυχή της ιστορίας που δεν βρήκε χώρο στις ένδοξες σελίδες του έπους του 1940. Ενα παραλειπόμενο του ελληνοϊταλικού πολέμου που δεν θα γνωρίζαμε σήμερα, αν δεν είχε καταγραφεί στην εφημερίδα «Ακρόπολις» τον Δεκέμβριο του 1940. Αλλά ακόμη κι αυτό το δημοσίευμα θα είχε περάσει στα «ψιλά», αν δεν το είχε εντοπίσει ένας άλλος «πιτσιρίκος», ο 16χρονος Γιώργος, γιος του Δήμου Λεβιθόπουλου, δημιουργού του «Αρχείου Ελληνικών Γραμμάτων Γεώργιος Λεβιθόπουλος».

«Διάβασε την ιστορία ο Γιώργος και ενθουσιάστηκε. Μπορεί επειδή είναι παιδί ακόμα και η ηλικία του είναι κοντά με του 13χρονου τότε Αναστάση, μπορεί κι επειδή θα ήθελε να το έκανε ο ίδιος αν ήταν σε αυτήν τη θέση, ήταν σαν να του "μίλησε" στην καρδιά του. Κάθισε λοιπόν κι έγραψε ένα κείμενο με τίτλο "Ο ηρωάκος", που πρόκειται να εκδοθεί τις επόμενες μέρες σε βιβλίο», εξηγεί στο «Έθνος» ο Δήμος Λεβιθόπουλος, που χαίρεται διπλά που ο γιος του εκτιμά το Αρχείο και -κυρίως- εμπνέεται από αυτό.

Ο νεαρός Γιώργος με τον πατέρα του, Δήμο Λεβιθόπουλο, δημιουργό του «Αρχείου Ελληνικών Γραμμάτων Γεώργιος Λεβιθόπουλος», διαβάζουν το «Εθνος» της εποχής του πολέμου.

Στο μεταξύ, το Γενικό Επιτελείο Στρατού, η Διεύθυνση Ιστορίας Στρατού και η Ενωση Αποστράτων έχουν επιδοθεί στην αναζήτηση του Αναστάσιου Χαραλαμπόπουλου, που αν ζει σήμερα θα είναι 86 ετών. «Θα 'θελα πολύ να τον γνωρίσω αν ζει!», λέει ο Γιώργος Λεβιθόπουλος.

Tο δημοσίευμα της «Ακροπόλεως» για τον μικρότερο δεκανέα του κόσμου

Στο τρένο που ήταν ο πατέρας του

Η ιστορία του Αναστάσιου Χαραλαμπόπουλου του Αλεξάνδρου θα μπορούσε να έχει βγει από ταινία για το ηρωικό έπος του '40. Στο τρένο που επιβιβάστηκε κρυφά, επέβαινε ο πατέρας του που είχε επιστρατευτεί, ο οποίος ωστόσο δεν ήξερε τίποτα για την παράτολμη απόφαση του γιου του. Η παρουσία του 13χρονου αποκαλύπτεται τελικά όταν το τρένο φτάνει στο Μέτωπο και προκαλεί αναστάτωση ανάμεσα στους επικεφαλής της μονάδας.

Η επιστροφή του στην Αθήνα ήταν αδύνατη και ο ίδιος επιμένει να μείνει για να πολεμήσει. Η μονάδα του πάτερα του, Αλεξάνδρου, αναχωρεί από στιγμή σε στιγμή για την πολεμική ζώνη και η τύχη του μικρού Αναστάση πρέπει να κριθεί άμεσα. Οπότε προκρίνεται τελικά η ιδέα να υπογράψει ο πατέρας ότι δέχεται, ο γιος του να καταταχθεί ως εθελοντής στον στρατό, κάτι που θα λύσει τα χεριά των αρμοδίων. Ετσι και έγινε.

Σύμφωνα με τις υπάρχουσες επίσημες μαρτυρίες, όταν ο στρατός μας κατέλαβε την Κορυτσά, άφησαν τον Αναστάση να παρελάσει πρώτος κατά την είσοδο στην πόλη. Με απόφαση του διοικητή της μεραρχίας, φτιάχτηκε άρον άρον στολή στρατιώτη στα μέτρα του Αναστάση και του απονεμήθηκε τιμητικά ο βαθμός του δεκανέα.

Σύμφωνα με τις μαρτυρίες της αληθινής ιστορίας, στην εύρεση των οποίων βοήθησε ο αντιστράτηγος ε.α. Γιώργος Τζουβαλάς, ο οποίος και προλογίζει το βιβλίο μαζί με τον στρατηγό πολεμιστή στη Μάχη της Κρήτης Κωνσταντίνο Κόρκα, ο Αναστάσης κάποια στιγμή κρυολόγησε και τον έστειλαν στα μετόπισθεν, σε ένα μικρο χάνι. Εκεί ο αεικίνητος δεκανέας ανακάλυψε ότι ένας πελάτης του ξενοδοχείου κλεινόταν στο δωμάτιό του και με ένα περίεργο μηχάνημα κάτι έκανε.

Ο υποψιασμένος Αναστάσης ειδοποίησε τον ξενοδόχο, που και αυτός με τη σειρά του κάλεσε τη χωροφυλακή. Τελικά, αποδείχθηκε ότι ο ύποπτος πελάτης ήταν Αλβανός κατάσκοπος που έδινε στους Ιταλούς πληροφορίες για τις θέσεις και τις κινήσεις των ελληνικών στρατιωτικών μονάδων της περιοχής. Πηγή: Έθνος