Αποτύπωμα της πιο σκληρής εποχής της σύγχρονης ελληνικής Ιστορίας, ο «Απαγορευμένος Αντιστασιακός Τύπος της Κατοχής (1941-1944)», σε μια συλλεκτική κασετίνα - λεύκωμα σε κείμενα του Δήμου Λεβιθόπουλου, συγκέντρωσε 203 διαφορετικές εφημερίδες και προκηρύξεις μεταφέροντας στον σημερινό αναγνώστη όχι μόνο τη θεματολογία των εντύπων αλλά και την ατμόσφαιρα της εποχής, όπου ακόμα και η ανάγνωση μιας αντιστασιακής μπροσούρας μπορούσε να σταθεί αφορμή για διώξεις ακόμα και για θάνατο.

Γιατί η αντίσταση τότε δεν γινόταν μόνο από εκείνους που έγραφαν, τύπωναν και διακινούσαν τον παράνομο Τύπο, παίζοντας τη ζωή τους κορόνα - γράμματα. Αλλά και από εκείνους που έπαιρναν το τυλιγμένο «χαρτάκι», το παράχωναν στον κόρφο τους και έτρεχαν με την ψυχή στο στόμα, να το διαβάσουν σε ασφαλή τόπο, γιατί τα ίδια φρικτά βασανιστήρια κι ο θάνατος τους περίμεναν, αν γινόταν αντιληπτοί.

Εφημερίδες χειρόγραφες ή χτυπημένες στον πολύγραφο, και δεκάδες τυπωμένες σε μικρά επίπεδα πιεστήρια, σε πρόχειρα τυπογραφεία κρυμμένα σε σοφίτες, σε υπόγεια, αλλά και στα βουνά, «εφημεριδάκια» που περνούσαν υπό άκρα μυστικότητα από χέρι σε χέρι, μέχρι ο αναγνώστης να φτάσει σε ασφαλές σημείο για να διαβάσει, συνθέτουν αυτό το «πανόραμα» του παράνομου κατοχικού Τύπου. Πρόκειται για 203 εφημερίδες εκτυπωμένες στην πραγματική τους διάσταση με ομοιογραφική λιθογραφική εκτύπωση σε ειδικά επεξεργασμένο χαρτί. To σπάνιο αρχειακό υλικό συλλέχθηκε από πνευματικά ιδρύματα, όπως η Ιστορική και Εθνολογική Εταιρία της Ελλάδος, το Εθνικό Ιστορικό Μουσείο, η Βιβλιοθήκη Γ.Ι. Δολιανίτη και το Αρχείο Ελληνικών Γραμμάτων «Γεώργιος Λεβιθόπουλος».

Ο αριθμός των παράνομων εφημερίδων που εκδόθηκαν κατά τη διάρκεια της Κατοχής υπολογίζεται, πάντα, κατά προσέγγιση, ότι ξεπερνάει τις 250 (!), νούμερο τεράστιο, αν ληφθεί υπόψη ότι σε καμία άλλη κατεχομένη χώρα της Ευρώπης, ούτε και σ' αυτή τη Γαλλία, δεν υπήρξαν τόσες πολλές αντιστασιακές εφημερίδες. Επιπλέον στην έκδοση περιλαμβάνεται υλικό και από τον πρώτο μετακατοχικό χρόνο που παρεμβλήθηκε μέχρι να κάνουν την εμφάνισή τους τα βαριά σύννεφα του Εμφυλίου, με ντοκουμέντα, εφημερίδες νόμιμες πια, περιοδικά, προκηρύξεις, δελτία ενημέρωσης και... «διαφωτίσεως». Επίσης, παρατίθεται μικρό μεν αλλά ενδεικτικό δείγμα του «νόμιμου» λογοκριμένου Τύπου της Κατοχής.