Στον ύμνο προς τη θεά Δήμητρα, ο Όμηρος αναφέρει την Ελευσίνα ως πόλη "θυμόεσα" δηλαδή μοσχοβολούσα!

Τι τραγική ειρωνεία για την κάθε άλλο παρά αρωματισμένη πόλη του "σήμερα" και των τελευταίων δεκαετιών.

"Πολύπαθη και με ανείπωτη βαρβαρότητα κακοποιημένη" θα την ονόμαζε σήμερα ο πρώτος και μέγιστος ποιητής όλων των αιώνων.

Ας αφήσουμε όμως, τα σύγχρονα "ελευσίνια παράδοξα" κι ας ανατρέξουμε στα "Ελευσίνια Μυστήρια" της αγαπημένης πόλης των θεών.

Πολλοί έχουν ακουστά αλλά λίγοι ίσως και ελάχιστοι, γνώριζαν ότι η Ελευσίνα ήταν η "δεύτερη Ακρόπολη" της αρχαιότητας, και τα περίφημα μνημεία της άλλα καταστράφηκαν ολοσχερώς, και άλλα "ταξίδεψαν" όπως-όπως, προς την σκιερή Ευρώπη. Και η θυμόεσα Ελευσίνα έμεινε με την θύμηση και τον θυμό.

Αφορμή για όλες αυτές τις σκέψεις, μας δίνει η ανακήρυξη της μοναδικής ιστορικής πόλης, ως πολιτιστικής πρωτεύουσας της Ευρώπης για το 2023.

Μια μεγάλη διάκριση που έπρεπε να εορταστεί αναλόγως και χωρίς κανένα από τα πολλά που ακολούθησαν. Οι παλιές ιστορικές εκδόσεις Κούρος που πέρασαν στον εκδότη κ. Δημήτρη Φύκιρη, από την πρώτη στιγμή της ανακήρυξης της πόλης ως Πολιτιστικής Πρωτεύτουσας της Ευρώπης, απευθύνθηκαν στο Αρχείο Ελληνικών Γραμμάτων "Γεώργιος Λεβιθόπουλος" και ζήτησαν την παραχώρηση αρχειακού υλικού προκειμένου να κάνουν το μέγιστο δυνατόν αφιέρωμα στην Ελευσίνα λόγω αυτής της καλής συγκυρίας.

Αποτέλεσμα της πρόσκλησης των εκδόσεων Κούρος και των αναζητήσεων του Αρχείου μας είναι η έκδοση μιας πολυτελούς κασετίνας η οποία περιέχει δεκάξι γκραβούρες του 18ου και 19ου αιώνα, με θέμα την Ελευσίνα στις διάφορες φάσεις της μεγάλης ιστορίας της, από την ένδοξη αρχαιότητα μέχρι την καταστροφική Οθωμανική βαρβαρότητα.

Το Αρχείο Ελληνικών Γραμμάτων "Γεώργιος Λεβιθόπουλος" ανταποκρινόμενο αφιλοκερδώς στην πρόταση των εκδόσεων Κούρος παρεχώρησε εκτός από τις γκραβούρες κι έναν σπάνιο χάρτι της αρχαίας Ελευσίνας καθώς κι ένα πολύ σημαντικό βιβλίο του 1890, για ομοιοτυπική αναπαραγωγή, το οποίο μυεί τον φιλίστορα αναγνώστη στα Ελευσίνια Μυστήρια.

Η έκδοση αυτή, σε μέγεθος 70x50 έτυχε θερμής υποδοχής από τους λάτρεις των εθνικών θησαυρών γεγονός που αποτέλεσε η μόνη και μέγιστη αμοιβή μας.